ความเชื่อของ[More|เฮนรี่ มอร์] ต่อจักรวาลและการคัดค้านแนวความคิด[dualism|ทวินิยมของคาร์เทเชียน]อาจส่งผลต่ออิทธิพลทางความคิดของนิวตัน ดังที่ปรากฏในผลงานช่วงท้ายๆ ของนิวตัน เช่น —ลำดับเหตุการณ์ของอาณาจักรในยุคโบราณ (1728) and สิ่งที่พบจากคำทำนายของดาเนียลและคำพยากรณ์ของเซนต์ยอห์น (1733)—ได้ถูกตีพิมพ์หลังจากการตายของนิวตัน.[44]

หลักปรัชญากลศาสตร์ของนิวตันและ[Boyle|บอยล์]ได้ถูกส่งเสริมและตีพิมพ์เพื่อเป็นทางเลือกให้กับบรรดาผู้ที่เชื่อว่ามีพระเจ้าอยู่ทุกแห่ง และได้รับการยอมรับแบบที่ไม่เต็มใจนักจากเหล่านักบวชออร์โธด็อกซ์รวมทั้งนักเทศน์ที่ไม่ค่อยพอใจ.[39] ความชัดเจนและเรียบง่ายของวิทยาศาสตร์นั้นถูกใช้มาเป็นหนทางในการต่อสู้กับการใช้ความรู้สึกและความเชื่อในเรื่องโชครางและสิ่งลึกลับต่างๆ รวมทั้งภัยคุกคามจากผู้ที่เชื่อว่ามีพระเจ้า.[39]

การโจมตีที่มีขึ้นต่อช่วงสมัยก่อน[of Enlightenment|ยุคเรืองปัญญา] ต่อความคิดเรื่องเวทมนตร์ และความลี้ลับในองค์ประกอบของความเป็นคริสเตียนถูกวางรากฐานโดยหลักกลศาสตร์ของบอยล์. นิวตันได้ทำให้แนวความคิดของบอยล์สมบูรณ์ยิ่งขึ้นด้วย[proof|การพิสูจน์ทางคณิตศาสตร์] และมากยิ่งกว่านั้นประสบความสำเร็จในการเผยแพร่สู่สาธารณชน.[44] นิวตันได้ให้มุมมองต่อโลกใหม่ว่าถูกปกครองโดยพระเจ้าที่คอยดูแลบนโลกใบที่พระองค์ได้ทรงออกแบบและสร้างขึ้นด้วยหลักอันเป็นสากลในจักรวาล.[45] หลักการนี้ทุกคนสามารถเข้าถึงและค้นพบได้ ซึ่งช่วยให้แต่ละคนสามารถค้นหาและตามหาจุดมุ่งหมายในชีวิตนี้ของตนเองให้เกิดผล, ไม่ใช่ในชีวิตหน้า, และทำตัวเองให้สมบูรณ์ได้ด้วยกำลังของตน.[46]